مقایسه میزان تحلیل استخوان کرست در ایمپلنت های فوری و تأخیری در نمای رادیوگرافی: یک مطالعه مقدماتی

مقدمه: میزان کمتری از تحلیل استخوان کرستال و حفظ بیشتر ساختار استخوانی در ایمپلنت های فوری مشاهده شده است. باتوجه به عدم توافق موجود در مطالعات در زمینه میزان موفقیت ایمپلنت های فوری در مقایسه با انواع تأخیری، در این مطالعه، میزان تحلیل استخوان کرستال در این دو نوع ایمپلنت بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقدماتی، مجموع 12 ایمپلنت (6 ایمپلنت فوری و 6 ایمپلنت تأخیری) در بیماران مذکر با محدوده سنی60-30 سال قرار داده شد و یک هفته پس از آن، رادیوگرافی پری اپیکال با استفاده از تکنیک موازی گرفته شد. بیماران در یک دوره 6 ماهه و یک ساله مورد معاینه مجدد قرار گرفته و رادیوگرافی پری اپیکال از ناحیه ایمپلنت با شرایط یکسان، تهیه شد. در پایان رادیوگرافی های اسکن شده توسط نرم افزار فتوشاپ subtract شده و مقایسه شدند و اطلاعات توسط نرم افزار spss نسخه 21 و با کمک آزمون آماری mann-whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = α). یافته ها: ایمپلنت فوری دارای تحلیل استخوان کرستال کمتر در مقایسه با ایمپلنت تأخیری طی دوره 6 ماهه بود (009/0 = p value). هم چنین برای دوره یک ساله ایمپلنت های فوری تحلیل استخوان کرستال کمتر در مقایسه با ایمپلنت های تأخیری داشتند (002/0 = p value). نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که میزان تحلیل استخوان کرستال در ایمپلنت فوری کمتر است و از این نظر می توان کاربرد ایمپلنت فوری را به عنوان یک روش موفق تر از روش عادی در نظر گرفت.